Schimmert

Ondertussen weten we wel dat verwachtingen niet altijd waarheid worden. Niet dat ik daar teleurgesteld door wordt. Integendeel, het is eigenlijk soms best wel leuk als iets niet uitpakt zoals gepland. Ik had verwacht samen met Gene de 'berg' te beklimmen afgelopen maandag. Het is nu woensdagavond, Gene zit in Amsterdam en ik heb de laatste etappe nog te gaan. We hebben nog een dag in Valkenburg doorgebracht, een gezellige avond met familie in Geleen (bedankt, het was echt gezellig en speciaal dat jullie kwamen!) en zondagochtend onze gastheer en vrouw iets beter leren kennen.
Het was een verrassing voor moeder en Joep om me bij de camping te zien. Ze zijn heel lief geweest om me de laatste twee 'verloren' dagen in te halen en we hebben gezellig kunnen eten (en drinken) on the way. Kasteel Terbocht was gelukkig 1 dag open, de Bokkerijer was ook heel lekker en gezellig.
Morgen is mijn laatste dag. Vertrek Rosetta-Durban-Johannesburg op 20 maart. Aankomst St. Pietersberg 21 April.
Tot nu toe een speciale reis. Veel van Nederland gezien waar ik het bestaan niet van had kunnen raden. Wel de kwaliteit, niet de kwantiteit van de kwaliteit. Bossen, bossen en nog meer bossen. Kastelen, ruïnes, graven, Romeinse paden, modderpaden, vriendelijke gastvrouwen, mensen die liever nooit gasten in huis moeten halen. Dorpen met nieuwbouw, soms armoedige, vervallen gedeeltes, dorpen met zo'n pracht en praal, om verliefd op te worden. Oude charme, fietsers met oordopjes en afwezige gezichten, treinreizigers waar hele gesprekken mee gevoerd werden, gastvrouwen die hun levensverdriet met ons deelden. Pieterpadboekjes die verdwenen, en weer tevoorschijn kwamen, wegen die we kwijt raakten, medereizigers die (tijdelijk) verdwenen, cappuccino's, ontelbare koppen thee en warme chocolademelk.
Pieterpad: we zijn je dankbaar. Ik weet niet of ik je snel weer zal zien, maar ik ben een goede ervaring rijker!